Gabber Movie


Helaas een filmpje...


Aan alles komt een eind.

Ik wist wel dat de kans klein was dat Gabber een nieuwe eigenaar zou krijgen maar dat het zo erg was viel me toch wel wat rouw op mijn dak. In gedachten zag ik haar al varen met aan boord een lokale visser of een enthousiaste inwoner van Yap. Misschien dat toeristen haar konden boeken voor een rondje Yap. Ook had ik er vrede mee gehad wanneer Gabber was afgezonken op een rif zodat vissen en duikers er nog lol aan zouden beleven. De realiteit is anders. Gabber ligt voor oud vuil weg te roesten op de rotsen van Colonia Bay.



De boot is vanzelfsprekend helemaal kaal geplukt. De eerste ronde is gedaan door de YFA, het plaatselijke visserij bedrijf. De mast is er af en alle spullen van waarde zijn er uit gehaald. De tweede ronde is ongetwijfeld door de jeugd van Yap gedaan. Met een setje schroevendraaiers, een tang en wellicht een breekijzer viel er vast en zeker nog wel wat uit te slopen.

Toen ik Yap verliet had ik een koffer met hoofdzakelijk kleren bij me. Mijn persoonlijke / waardevolle spullen lagen bij John en Anne Marie opgeslagen en aan boord lagen nog veel spullen die niet echt kostbaar zijn maar wel betekenis voor me hebben. Ik zal een paar voorbeelden noemen.

  • Snowboard spullen zoals een skibroek, boots, helm maar ook mijn Ollie trui. Zo`n trui zegt je natuurlijk niets maar voor mij staat die symbool staat voor veel mooie wintersport herinneringen met mijn kinderen.
  • Een schilderij, gewonnen tijdens de Travermunde Woche met het plaatje "1e preis". Misschien hangt die bij YFA aan de muur of is die verkocht voor te weinig geld.
  • Custom-made Kitesurfboard waarvan de opdruk volledig door mij is ontworpen. Een uniek exemplaar, gekregen van Utrechtse studenten omdat ze lang geleden mijn skûtsje mochten lenen.
  • Gereedschap waarmee veel reparaties aan boord zijn uitgevoerd. Het elektrische gereedschap is geschikt voor 230 Volt terwijl ze op Yap 115 Volt hebben en daardoor onbruikbaar.
Gabber ligt, aan de andere kant van de aarde, weg te roesten totdat er niets meer van over is. Het schip had meer verdiend na een rondje aarde met Jimmy, een half rondje tot Australië met Enoch en 10.000 zeemijl op de Pacific met mij. Met zo`n staat van dienst hoort een boot thuis in het Guinness Book of Records. Maar niets van dat alles, geen eervol afscheid, zelfs geen mooi plekje om langzaam terug te worden gegeven aan de natuur. Het raakt me, het raakt me diep maar Gabber, de stoere Collin Archer is uitgeteld, de reis zit erop. In de periode 2017 - 2021 heb ik rondgezeild in misschien wel het mooiste zeilgebied van de wereld. Alles heb ik meegemaakt van toeristisch tot onbewoond en van windstilte tot storm. Een bijzonder deel van mijn leven is afgesloten, een prachtig avontuur dat ik nooit had willen missen.

Ruud



Naar boven